میدان ورزش، بستر صلح!

ورزش می تواند جهان را دگرگون كند. ورزش بايد به عنوان ابزاري قدرتمند در خدمت انسجام اجتماعي، تساوي جنسيتي و توانمند سازي جوانان باشد. هيچ پدیده ی مانند ورزش قادر نيست مردان و زنان را از ملت های مختلف با فرهنگ‌هاي مختلف دور هم جمع كند و اين پيوند را در قالب تأكيد بر ارزش‌هاي مشترك، احترام متقابل و روحيه كار گروهي ايجاد‌كند.

با توجه به نقش ورزش در حل منازعات منطقه ی و جهانی، سیاسیون از هر وسیله ی برای نزدیک شدن مخاصمین و گروه های در حال جنگ و برای فروکش کردن بدبینی ها و کشمکش ها استفاده می نمایند.

کشور ما افغانستان سالهاست در آتش جنگ و نا امنی می سوزد، نیروی بشری از بین رفته، ثروت ملی ما تاراج گردیده، ارزشهای فرهنگی و تاریخی ما مورد تهدید و سوء نیت بیگانه گان قرار گرفته و ده ها مصیبت اجتماعی دیگر دامن گیر مردم شده و هنوز باور مندی مردم برای پایان این بدبختی ها شکل نگرفته است.

گرچند ما در دو دهه اخیر شاهد دستآوردهای زیاد در سکتور های مختلف بودیم، اما در پهلوی آن جنگ و ستیزه جویی مخالفین دولت که هسته اساسی آن را طالبان تشکیل می دهند هنوز سیرصعودی خودش را می پیماید.

همان گونه که در بالا ذکر گردید ورزش می تواند دست ها را بهم بفشارد، قلب ها را تسخیر کند و میدان های جنگ را به میدان های صلح و آشتی مبدل سازد.

مردم ما بار ها و بار ها شاهد بوده اند که تیم های ورزشی با ترکیب جوانانی از اقوام مختلف، چون گلهای رنگارنگ افغانستان از شرق به غرب و از جنوب به شمال کشور سفر نموده اند، این سفر های ورزشی پیام واضیح و روشن داشته، ترویج فرهنگ ورزش از طریق انجام رقابت های ورزشی، انتقال پیام صلح و دوستی، دوری جوانان از مواد مخدر، نزدیک شدن فرهنگ ها و غرس نهال دوستی در جغرافیایی به نام افغانستان.

نهال دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

درخت دشمنی بر کن که رنج بی شمار آرد

و این یک حقیقت مسلم است که ورزشکاران در کشت و زرع تخم دوستی و نهال دوستی پیشگام استند.

امروز بیشتر از هر زمان دیگر، شرایط بهتر برای نقش و جایگاه ورزش در تامین صلح و امنیت برجسته گردیده، زیرا سیاسیون کشور و حتا مخالفان نظام نیز مشاهده کرده اند که تیم های ورزشی بدون تبعیض و جانب داری از نیروهای داخل در جنگ، با لباس سفید به میدان سبز رفته اند و برای مردم ارمغان خوشی، سعادت صلح و دوستی و افتخار برای افغانستان کسب کرده اند.

دولت جمهوری اسلامی افغانستان بر نقش ورزش و ورزشکاران در روند صلح متعهد گردیده زیرا در نشستی که زیر عنوان گفتمان برای مصالحه با اشتراک بخشی از ورزشکاران، در شورای عالی مصالحه ملی صورت گرفت، ماموریت ورزشکاران برای ایفای نقش شان در دفاع از روند صلح، تامین و تحکیم صلح قوت بیشتر به خود گرفت.

میدان های ورزشی ممثل وحدت ملی اند، در میدان ورزشی حرفی از قوم، زبان، دین، مذهب، نژاد و رنگ در میان نیست. میدان ورزش جایگاهی است برای تمثیل کارگروهی به خاطر دست یابی به پیروزی!

از همین جاست که امروز ورزشکاران بیشتر از پیش فعال شده اند، اما امروز متفاوت تر از دیروز؛

امروز با هیچ امکاناتی برای صلح خواهی حرکت کرده اند، در سرتاسر کشور از آدرس ورزش، به نام ورزش و زیر بیرق ورزش، کمپاین وسیع حمایت از روند صلح را آغاز کرده اند.

از مخالفان نظام می خواهند تا بیشتر از این سبب از بین رفتن سرمایه مادی و معنوی افغانستان نشوند، بیشتر از این زمینه فرار کادر ها و متخصصین را به خارج از کشور فراهم نسازند، بیشتر از این اشک مادران و پدران کهن سال را در مرگ و یا دوری فرزندان شان نریزانند، زیرا دیگر اشکی برای ریختن ندارند، طی چهل سال آنقدر اشک ریختانده شد که حتا دریاها و جویبار ها به خشکیدن گراییده اند.

پیام ورزشکار:

هموطن!  بیایید از این روند حمایت کنید، تشکر که دیروز با گرفتن مدال از میدان ورزشی جهان برایم کف می زدی، خوشی می کردی و احساس ات را به خاطر هموطن بودنت تبارز می دادی؛ امروز هم احساس صلح خواهی ات را به گوش انسان های جنگ طلب و جنگ افروز برسان و برای یک لحظه هم اگر می توانی برای آینده فرزندانت فکر کن، چون جنگ همه چیز را از ما گرفت، احساس هموطن بودن را.

 بیایید در فضای صلح همه چیز خود را دو باره بدست بیاوریم، و از همه مهمتر احساس هموطن بودن خود را.

پیمان